Durf jij je open te stellen voor alles wat zich aandient in je leven? Durf jij voluit “Ja” te zeggen? Misschien zeg je zomaar ja, maar als je even stilstaat bij de vraag, kom je misschien toch tot de conclusie: nee, niet echt….
We zijn bang voor van alles. En waar we nog het aller-allerbangst voor zijn dat is de angst zelf! We willen daar allemaal van af, en liefst zo snel mogelijk want wie wil er nu bang zijn? En wat blijkt? Juist dáár om blijven we maar bang en durven we ons niet vol te geven aan alles wat het leven biedt.
Mr. Ramesh legt in dit filmpje heel mooi uit wat er aan de hand is: angst is niet het probleem; je durft gewoon niet genoeg nieuwsgierig te zijn! Je wilt bij de poel van angst weg maar weet, dat de enige weg is, om dan juist ín die poel te springen! “The way out is the way in!
“Je komt een kamer niet uit, als je er niet eerst bent binnen gegaan…. nieuwsgierig”.
Voel je angst? Kijk er dan eens met nieuwsgierigheid naar… Je grootste angst is niet (wat veel mensen denken) doodsangst, maar juist de angst om voluit “ja” te zeggen tegen het leven!

“The wound is the place where the Light enters you”. De laatste regel van een gedicht van Rumi, een Perzische soefi-dichter uit de 13^e eeuw. Ik kom de uitspraak zo nu en dan tegen en telkens treft deze me weer diep. Dat licht hè, hoezo moet er licht naar binnen?

Het licht is bewustzijn. En waar pijn is, begint bewustzijn, dus snap je waarom er licht moet zijn? Dat licht komt door de wond naar binnen. Door iedere wond!

Op mijn pad van bewustwording merkte ik eens op dat elk mens wonden heeft. Iedereen heeft wel ergens pijn, een nare herinnering of vervelende terugkerende ervaringen.
Stop je deze pijn weg, dan zal die erger worden, vroeger of later. Wie zich bewust wordt zal merken dat er dan ook iets met de pijn gebeurt.

Heb je pijn heel diep weggestopt? Op een dag kom je het tegen. Zodra er een beetje licht door de kiertjes van je wonden naar binnen gaat schijnen. De pijn vraagt daar zelf om, en af en toe schreeuwt hij zelfs.

Een aanraking kan helpen om dit licht zachtjes in jezelf te laten schijnen.
Waar licht komt, komt helderheid en door verheldering kan pijn in beweging komen en oplossen.
En dan komt er ruimte voor bewustzijn en vreugde.

Het is voor mij heel vanzelfsprekend om me te laten masseren. Ik ga regelmatig naar een massagetherapeut. Voor mij is dat zó vanzelfsprekend geworden dat ik soms lijk te vergeten dat anderen dat misschien helemaal niet zo ervaren. Dat massage wel een diepe wens is, maar nog een hele grote stap. In het contact met een nieuwe klant werd me dat ineens weer duidelijk.

“Wat brengt je hier?” is een vraag die ik vaak stel bij een eerste kennismaking. Haar reactie was: “Ongeveer drie jaar geleden merkte ik dat ik dit nodig had. En nu heb ik de eerste afspraak gemaakt”. Meteen weet ik: natuurlijk! Er was ooit een moment waarop ik zelf besloot naar een masseur te gaan. Ik had er zo’n behoefte aan! En tegelijk werd ik zó tegen gehouden door dat “iets”  in mezelf! Jaren daarna maakte ik een afspraak in een groot saunacomplex ergens ver weg. De anonimiteit zorgde ervoor dat ik durfde. Nee, toen was het echt nog niet een vanzelfsprekende stap voor mij.
Mijn nieuwe klant maakte die herinnering in me wakker.

Het is vaak een lange weg naar een eerste afspraak met een massagetherapeut. Voor mij als therapeut is het o-zo-belangrijk dat ik me daarvan bewust ben. Want een aanraking kan zó veel in beweging brengen! En we weten dat allemaal, diep van binnen, en tóch hebben we onze redenen om stil te zijn en niet die beweging te willen.
Pijnlijke ervaringen laten ons vaak bevriezen. Een deur gaat dicht. Dat is dan veilig. Maar die gesloten deuren gaan ons later beperken en dwars zitten, misschien zelfs pijn doen.
Het openen zorgt voor emotie. En emoties willen graag stromen, dat is hun karakter.

Het fijne van massagetherapie is, dat het zacht is. Zacht, en helemaal afgestemd op de persoonlijke behoefte en het unieke tempo van iedere afzonderlijke klant.
Voel jij nog een drempel? Voel maar of je verlangen al sterk genoeg is. En dan neem je de stap. De stap die kan leiden naar inzicht. Naar opnieuw voelen wie je ook weer bent. Naar helemaal mens zijn. Precies goed zoals je bent.

Er was een periode dat ik heel erg “in m’n hoofd zat”. De hoeveelheid gedachtes was enorm, en de soort gedachtes zorgden voor erg veel stress. Lichamelijk had ik veel pijn. Ik wilde weer leren voelen; “dichter bij mijn gevoel komen”.
Na ongeveer 5 behandelingen bij de massagetherapeut bespeurde ik iets van effect.
Dat iets was nog lang niet honderd procent voelen hoor!
Nee, ik merkte op dat ik, die constant met mezelf in dialoog was, een dialoog met mijn lichaam ging voeren. Ik kwam “in dialoog met mijn lichaam”! Mijn hoofd “vond” iets en uit mijn lichaam kwam opeens ook een standpunt, een visie, een antwoord, een reactie.
Zo toonde mijn gevoel zich in eerste instantie. Het was de opening naar echt helemaal te gaan voelen.
Wij mensen zijn voelende wezens, maar vaak denken wij dat we denkende wezens zijn en dat we daarmee een goede regie over ons leven kunnen hebben.
Voor mij is nu het tegendeel waar!

Ben jij ook een denker en verlang je naar een dialoog met je lichaam? Massagetherapie kan daar goed in ondersteunen.

Lichaam en geest zijn één geheel. Altijd op zoek naar balans.
Ontstaat er langdurig teveel disbalans, dan kan er ziekte ontstaan.
Gezondheid wordt bepaald door de snelheid waarmee lichaam en geest weer in balans zijn nadat het uit balans was.
Ben jij voor je gevoel al te lang uit balans en verlang je ernaar weer ín balans te zijn?
In contact komen met je lichaam kan daarbij helpen.

Als therapeut ben ik dagelijks aan het leren.

Ik geef in principe geen adviezen. Dat doe ik niet, omdat mijn advies wel eens helemaal anders kan zijn dan hoe jouw proces in jouw situatie moet gaan. En: wie ben ik, om jou te kunnen vertellen wat voor jou goed zou zijn?
Maar toch. Tijdens de ontdekkingstocht die massagetherapie heet, zie ik soms heel duidelijk voor me wat iemands volgende stap zou kunnen zijn. Ik krijg soms haast de neiging om te zeggen: “zie je het ook?” Toch doe ik dat dan niet, want jij ontwikkelt op jouw manier, in jouw tempo, en je ontdekt de dingen op voor jou precies het goede moment.
Tot iemand me deze week heel concreet om advies vroeg. En ik tuinde er met open ogen in en gaf mijn visie. Als reactie kreeg ik van mijn cliënt: “Dat doe ik allemaal al, en het helpt niet”.
Op dat moment werd het me weer even heel duidelijk: ik had een reden waarom ik geen adviezen geef, en die reden klopt.

Jouw kelk ontvouwt zich precies op de manier die voor jou goed is. Elk blaadje vouwt op exact het juiste moment open en op enig moment zie je de hele bloem in z’n volle glorie.
Het enige dat je hoeft te doen is aanwezig zijn, waarnemen, liefdevol, zonder oordeel. Nieuwsgierig en onderzoekend.

 

Massagetherapie is een ontdekkingstocht die jij alleen op jouw unieke manier kunt gaan.

Vandaag drong tot me door, dat ik mijn hele leven al bezig ben met zoeken. Zoeken naar: “waarvoor ben ik eigenlijk op aarde….”, “wat is de zin van mijn leven?”……, “waarom krijg ik toch telkens die pijn?”… en meer van dat soort vragen.

Terwijl dit tot me doordrong besefte ik, dat ik me volmaakt gelukkig voelde. Ik voelde me volmaakt gelukkig en voelde tegelijk dat ik aan het zoeken was. Toen besefte ik: juist het zoekende zijn is wat me volmaakt gelukkig maakt. Niet: bezig zijn met vinden van ‘het doel’,  ‘de ideale levensbestemming’ of zoiets. Zo simpel: er is niet iets van een doel dat je kunt bereiken of zo. Het enige doel is, het zoeken daar naar. Maar niet met de intentie iets te vinden. En nu ik besef hoe eenvoudig dat is, zie ik hoe ingewikkeld het tegelijk ook weer is.

Want het zoekende zijn lokt me altijd weer naar “iets willen vinden”.  En zodra ik denk het gevonden te hebben, blijkt het de eigenschappen van een zeepbel te bevatten. Pats! Haha, je dacht dat je me te pakken had? Mooi niet! Je hebt me – je hebt me niet!

 

Vandaag ontdekte ik iets simpels. Iets dat velen voor mij ook al ontdekt en beschreven hebben. Iets waarnaar ik altijd op zoek blijf. Iets wat niet vaak genoeg beschreven kan worden.

 

Tao is de weg

Lao Tse

Als je je wel eens afvraagt hoe massagetherapie kan werken:

Op een dag zit je bijvoorbeeld met een burnout, hoofdpijn, buikpijn en RSI. Je hulpvraag aan mij: “Ik wil van mijn stijve schouders en van mijn moeheid af”. Je buikpijn wordt eerst nog verder onderzocht in het ziekenhuis.

Na een paar sessies massagetherapie kijk je terug op de eerste sessie:

 

Je lag op de massagetafel, onder grote handdoeken, rolletje onder je enkels. Door de handdoek heen maakte ik contact. Mijn handen op jouw rug. Al snel diende zich keelpijn aan. Er was nog niet gemasseerd.  Je slikt een paar keer.

Keelpijn, “een brok in de keel”,  is vaak een  direct signaal van emotie. En het kenmerkende van een emotie is, dat die eruit wil. Hij wil er uit, en hij moet er ook uit, want een emotie die tegengehouden wordt, dient zich later aan, in een ander jasje. Dat bleek ook nu het geval te zijn. In de afgelopen tijd was ook zó veel gebeurd! En steeds was je doorgegaan……na de scheiding de zorg voor je kinderen, je moeder die ziek werd en zorg nodig had; noem alle zorgtaken maar op die je op je schouders neemt.

En een tijd later was daar ineens die burnout en al die klachten. Al tijdens de eerste aanraking dienden de uitgestelde emoties zich aan. Ze verdrongen zich bijna om gezien en gehoord te worden.

 

Als je midden in de tyfoon van heftige gevoelens zit dan ben je niet blij. Dat is logisch. Maar ga eens als een ouder “naast jezelf zitten” en kijk of je kunt voelen dat het logisch is dat die emoties er zijn. “Natuurlijk! Ik zie je en ik sta achter je”. Je ‘bent’ niet je emotie, maar je kunt hem voelen en begrijpen.

“Hoe is het NU”? vraag ik vaak. In het NU is er ruimte om een emotie toe te laten, te doorvoelen en te verwerken. In het NU kun je Zijn. En in het NU kun je Rust ervaren in dat Zijn. En dan is er ruimte om te groeien.

Stapje voor stapje, tijdens de sessies massagetherapie, worden emoties gezien, geuit, gevoeld en door het lijf geïntegreerd. NU is er tijd en ruimte voor jezelf.

Je lichaam schreeuwde om aandacht. Toen het aangeraakt werd, wilden alle opgekropte gevoelens er haast in één keer uit.  En NU is er ruimte om te zijn en te groeien.

Prachtig.

Heb je lichaam lief! Het is je voertuig voor het leven en vertelt je precies waar je de bocht moet nemen, waar je moet remmen en waar je stil moet staan.

Dankjewel, lief lijf!

Herken je deze korte dialoog? In mijn praktijk is de vervolgtekst meestal: “Goed… Wat is goed voor jou?”
Vaak zeggen we “Goed!” omdat het sociaal gewenst is. Maar wat voel je eigenlijk, als je dat zegt?

Tijdens een massagesessie wordt je aangeraakt. Mijn handen vragen dan eigenlijk aan jouw lijf, hoe het met dat lijf gaat. De massage zorgt voor allerlei sensaties in je lijf.

Wie gemasseerd wordt, neemt een bad in sensaties. Je wordt aangeraakt en er is niets anders dan jij. Jij, op dat moment, op die plek. En anders dan op dat moment, op die plek, kan het niet zijn. En weet je wat het mooiste is? Als je helemaal kunt opgaan in dat gevoel. Alleen dán kan heling ontstaan, alleen dán kan pijn of innerlijke onrust worden aanvaard en opgelost.

Zelf kampte ik jaren met een steeds terugkerend gevoel van “Niet-Goed”. Ontevredenheid. Pijntjes, vermoeidheid, allerlei ongemakken en nog heftiger pijn zorgden ervoor dat ik niet lekker in m’n vel zat en me zelfs ziek voelde. Ik wilde maar dat de dingen anders waren dan ze op dat moment waren. “Het zal wel beter met me gaan, als ik straks vakantie heb”. Of: “had ik dat maar anders gedaan, dan had ik me nu beter gevoeld”.

Tot een therapeut me op een dag vroeg: “Is er nu een probleem? Los dat dan op”. Ik dacht na en stamelde wat. Maar er viel op dat moment niets op te lossen. “Oké, zij de therapeut, “is er ergens anders een probleem, of in de toekomst? Dat kun jij nu niet oplossen want de toekomst is niet hier, dus laat dat maar gaan”. Zo simpel!

We kunnen als volwassenen veel leren van baby’s. Een gezonde baby kent in principe twee “toestanden”: die van Goed (de baby slaapt of is wakker en ligt stil te kijken) en die van Niet-Goed (de baby huilt). Dan zullen ouders iets ondernemen om de toestand weer naar Goed te krijgen; eten, drinken, in slaap wiegen, in elk geval iets om het probleem van dat moment op te lossen, en in veel gevallen is het dan ook weer Goed.

Op de massagetafel nodig ik je uit om te zijn als die baby. Lig, voel, luister, ruik, neem waar; de sensaties vertellen je wat er met jou op dat moment is.

Dit. Is. Wat. Er. Nu. Is. Wow!

 

Helemaal in het moment komen, kan je tot diepe zelfacceptatie brengen.

Dat is helen. Dat is levensvreugde.